Kliknij tutaj --> 🐋 dodatnie różnice kursowe w rachunku zysków i strat

Różnica polega jedynie na tym, że w przypadku ryczałtowców ujemne różnice kursowe nie powiększają kosztów, lecz zmniejszają przychody uzyskane w okresie rozliczeniowym, w którym powstały różnice kursowe (art. 6 ust. 1c ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym). W celu przeliczenia wartości faktury wyrażonej w walucie obcej Należy dodać, że przedsiębiorca powinien zewidencjonować zarówno dodatnie, jak i ujemne różnice kursowe ze stawką podatku taką samą, jaką stosuje dla przychodów uzyskiwanych ze sprzedaży. Co więcej, różnice kursowe przy ryczałcie należy wykazać w dniu wpłynięcia należności na rachunek bankowy. Księgowanie na podstawie Zyski i straty wynikające z faktu usunięcia pozycji rzeczowych aktywów trwałych z bilansu ujmuje się w rachunku zysków i strat w momencie usunięcia z bilansu (chyba że - zgodnie z MSR 17 - odpowiednie jest inne podejście do transakcji sprzedaży i leasingu zwrotnego). Zyski nie są klasyfikowane jako przychód. Jak podano w opisie rozpatrywanego przypadku, spółka ustala różnice kursowe na podstawie przepisów o rachunkowości. Uregulowana w art. 9b ust. 2 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm.; dalej: ustawa o CIT) metoda rachunkowa ustalania różnic kursowych polega na odpowiednim włączeniu do przychodów lub kosztów uzyskania Analiza rachunku zysków i strat przeważnie obejmuje następujące zagadnienia: - dynamikę przychodów ze sprzedaży, kosztów operacyjnych, zysku operacyjnego, brutto i netto. - zmienność tych pozycji w czasie. - porównanie dynamiki przychodów, kosztów i zysku w porównaniu z firmami z branży i średnią dla całej gospodarki. Starstruck Rencontre Avec Une Star Film Complet En Streaming. Rachunek zysków i strat w wersji porównawczej różni się od wersji kalkulacyjnej metodą wyznaczenia wyniku netto na sprzedaży. W wariancie kalkulacyjnym obserwowaliśmy jak powstaje wynik poprzez uwzględnianie kolejnych grup kosztów i przychodów, które podzielone były na miejsce ich powstawania (produkcja, sprzedaż, zarząd). W wariancie porównawczym natomiast, mamy do czynienia z podziałem kosztów ze względu na ich rodzaj. Przychody netto ze sprzedaży i zrównane z nimi W tej pozycji wyróżnia się cztery podstawowe grupy przychodów. W przeciwieństwie do wariantu kalkulacyjnego, występują tu też pozycje nie będące przychodem w bezpośrednim znaczeniu tego słowa. Wynikają one z faktu, że w wariancie porównawczym, przedstawione są koszty rodzajowe, które są kosztami danego okresu, a nie kosztami dotyczącymi sprzedaży dokonanej w danym roku. Aby pozostać w zgodzie z zasadą współmierności przychodów do kosztów trzeba więc wprowadzić do sprawozdania korekty, które „uwspółmiernią” przychody bądź koszty. Dokładniejsze omówienie tego problemu znajduje się przy konkretnych pozycjach sprawozdania. Przychody netto ze sprzedaży produktów Przychody netto ze sprzedaży produktów są najbardziej bezpośrednią pozycją w tej części sprawozdania. Są to po prostu przychody ze sprzedaży wytworzonych przez spółkę produktów, czyli z jej podstawowej działalności. Zalicza się tu wszystkie przychody ze sprzedaży do wszystkich kontrahentów w danym okresie. Zmiana stanu produktów Zmiana stanu produktów jest pozycją rozliczeniową i wynika z zasady rachunkowości mówiącej o współmierności kosztów do przychodów. Tu wyjaśnimy jej pochodzenie jedynie w skrócie, a metodami jej wyliczania zajmiemy się w dalszych częściach naszego kursu. Aby zobrazować skąd pochodzi zmiana stanu produktów, należy najpierw zauważyć, że wykazane poniżej przychodów koszty rodzajowe obejmują wszystkie koszty poniesione przez przedsiębiorstwo w danym okresie. Koszty te zostały poniesione, aby wytworzyć produkcję, która następnie została lub zostanie sprzedana. Z reguły jednak nie cała produkcja wyprodukowana w danym roku jest w tym samym roku sprzedana. Zdarza się tak, że przedsiębiorstwo sprzeda mniej niż w danym roku wyprodukuje (zwiększy w ten sposób zapasy), lub też więcej, ponieważ sprzeda zapasy zgromadzone w roku poprzednim. W każdej z tych sytuacji, należy dokonać korekty przychodów ze sprzedaży, aby pozostać w zgodzie z zasadą współmierności kosztów do przychodów. Inaczej bowiem, na przykład gdyby przedsiębiorstwo sprzedało mniej niż wyprodukowało, jego wynik finansowy byłby niewspółmiernie niski do rzeczywistej sytuacji, gdyż zaliczone do niego byłyby też koszty produkcji, która zostanie sprzedana dopiero w przyszłych okresach i dopiero wtedy wygeneruje przychód. W skrócie, zmianę stanu produktów wylicza się jako różnicę pomiędzy całkowitym kosztem poniesionym w danym okresie, a kosztem wytworzenia produktów, które zostały w danym okresie sprzedane. Jeżeli więc spółka sprzeda mniej niż wyprodukuje (poniesie koszty większe niż tylko te, które dotyczą produktów sprzedanych), zmiana stanu produktów będzie dodatnia i w pewnym sensie zniweluje wpływ na ostateczny wynik finansowy faktu, iż w kosztach wg. rodzaju ujęte są wszystkie koszty za dany rok. Odwrotna sytuacja będzie miała miejsce, gdy spółka sprzeda więcej produkcji niż wyprodukuje w danym roku (sprzeda zapasy z poprzedniego roku). W tej sytuacji, zauważamy, że koszty na wyprodukowanie danych dóbr zostały poniesione w poprzednim okresie i nie wystąpią one w kosztach rodzajowych obecnego okresu. Zmiana stanu produktów będzie w tym wypadku ujemna (koszty poniesione będą niższe od kosztów dotyczących wyrobów sprzedanych). Ujemna wartość zmiany stanu produktów zapobiegnie nienaturalnemu podniesieniu zysku w danym roku, które inaczej miałoby miejsce (rejestrowalibyśmy przychody w tym roku, podczas gdy koszty dotyczące sprzedaży nie byłyby ujmowane, gdyż zostały już zarejestrowane w roku poprzednim). Koszt wytworzenia produktów na własne potrzeby jednostki Koszt wytworzenia produktów na własne potrzeby wynika z występujących w przedsiębiorstwie tak zwanych obrotów wewnętrznych. Koszty związane z obrotami wewnętrznymi nie powodują żadnych rynkowych przychodów w stricte tego słowa znaczeniu. W pewnym sensie generują jednak „przychód” dla firmy, ponieważ w innym przypadku musiałaby ona zakupić dane produkty na rynku. Jej „przychodem” jest więc posiadanie wytworzonych produktów, które może wykorzystać w swojej działalności. Kosztem jest natomiast koszt ich wytworzenia. Koszty te ujęte są już w kosztach działalności operacyjnej, jedyną korektą jest więc dodatkowe ujęcie „przychodów” związanych z poniesionymi kosztami, czyli wartości produkcji wytworzonej na własne potrzeby. Obroty wewnętrzne obejmują w przedsiębiorstwie takie zdarzenia jak: przekazanie wyrobów gotowych własnej produkcji do własnych sklepów, dokonanie świadczeń na rzecz własnych inwestycji, odpisywanie na pozostałe koszty operacyjne rozliczeń międzyokresowych, występowanie niedoborów wyprodukowanych wyrobów, ponoszenie kosztów likwidacji środków trwałych, ponoszenie kosztów usuwania szkód losowych. Przychody netto ze sprzedaży towarów i materiałów Przychody netto ze sprzedaży towarów i materiałów są znów wartością bezpośrednio pokazującą ile przychodów wygenerowało przedsiębiorstwo ze sprzedaży towarów oraz materiałów, czyli dóbr, których nie wyprodukowało, ale które zakupiło a następnie odsprzedało. Różnice kursowe są niczym niekończąca się opowieść. Pojawiają się w trakcie roku, przy zamykaniu każdego okresu rozliczeniowego oraz zamknięciu roku. Przy sporządzaniu sprawozdania finansowego mogą przysporzyć wielu problemów. Warto od początku stosować w ewidencji podział na zrealizowane i niezrealizowane różnice kursowe, a ponadto prowadzić jasny i zrozumiały opis księgowań dotyczących zrealizowanych różnic, szczególnie gdy spółka planuje lub ma obowiązek sporządzać rachunek przepływów pieniężnych. Obowiązek ustalania różnic kursowych wynika wprost z ustawy o rachunkowości, która wymaga, aby księgi były prowadzone w polskich złotych. Ponadto ujmowanie różnic w odpowiednim okresie rozliczeniowym wpisuje się w stosowanie jednej z nadrzędnych zasad rachunkowości – zasady memoriału. Przepisy podatkowe także regulują sposób przeliczania przychodów osiągniętych i kosztów poniesionych w walucie obcej, dla celów ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym. W trakcie roku Zaistnienie transakcji kupna lub sprzedaży w walucie obcej rozpoczyna drogę wycen jej wartości w walucie krajowej. Najpierw konieczne jest zaewidencjonowanie faktury sprzedaży lub zakupu w księgach polskiego przedsiębiorcy. Zgodnie z ustawą o rachunkowości operacje wyrażone w walutach obcych ujmuje się w księgach na dzień ich wystąpienia (przeprowadzenia) według kursu: – faktycznie zastosowanego – jeżeli operacja dotyczyła sprzedaży lub kupna walut, – średniego ogłoszonego przez NBP na dzień poprzedzający dzień przeprowadzenia pozostałych rodzajów operacji. W momencie zapłaty w walucie obcej przeliczenie jej wartości na złote następuje po kursie faktycznie zastosowanym w dniu zapłaty. Przepisy o podatkach dochodowych wskazują, że przychody osiągane w walucie obcej należy przeliczyć według kursu obowiązującego w ostatnim dniu roboczym poprzedzającym dzień uzyskania przychodu. W przypadku kosztów należy przyjąć kurs z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu. Dwie metody Najczęściej stosowaną metodą rozliczania różnic kursowych na potrzeby podatku dochodowego jest metoda podatkowa. Alternatywą dla tego rozwiązania jest metoda bilansowa (rachunkowa) ustalania różnic kursowych. Pierwsza z nich jest wyjaśniona w art. 15a ustawy o CIT, a druga została opisana w art. 9b tej ustawy >patrz tabela. W skrócie – zasadnicza różnica między tymi metodami polega na tym, że metoda podatkowa zezwala na ujmowanie w rachunku podatkowym wyłącznie zrealizowanych różnic kursowych, natomiast podmioty stosujące metodę rachunkową mogą w nim rozliczyć różnice kursowe z wyceny bilansowej. Uwaga! Zastosowanie metody rachunkowej na potrzeby ustalania podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym jest obostrzone dodatkowymi wymaganiami: Autopromocja Specjalna oferta letnia Pełen dostęp do treści "Rzeczpospolitej" za 5,90 zł/miesiąc KUP TERAZ – w okresie stosowania tej metody sprawozdanie finansowe podmiotu musi być badane przez biegłego rewidenta, – wybór metody należy zgłosić do urzędu skarbowego, w terminie do końca pierwszego miesiąca roku podatkowego lub gdy działalność jest dopiero rozpoczynana – do 30 dnia od dnia jej rozpoczęcia, – metoda ta musi być stosowana nie krócej niż trzy lata, licząc od początku roku podatkowego, w którym została przyjęta, – rezygnacja z tej metody również musi zostać zgłoszona do urzędu skarbowego, do końca roku podatkowego poprzedzającego rok podatkowy, w którym podatnik zamierza z niej zrezygnować. W rzeczywistości rzadko można spotkać spółki, które zdecydowały się na rachunkowe rozliczanie różnic kursowych w kalkulacji dochodu do opodatkowania. Przychody lub koszty Dodatnie różnice kursowe są przychodem finansowym, natomiast ujemne – kosztem finansowym. Wycena operacji wyrażonych w walucie obcej z jednej strony zmienia wartość danej pozycji w bilansie, z drugiej trafia do rachunku zysków i strat, a więc wpływa na wynik finansowy. Uwaga! W rachunku zysków i strat różnice kursowe powinny być prezentowane per saldo. Oznacza to konieczność pokazania tylko wyniku na wszystkich (podatkowych i bilansowych) różnicach kursowych: – jeżeli ostateczny wynik jest dodatni (przeważają dodatnie różnice kursowe), to ta kwota prezentowana jest w przychodach finansowych, – jeżeli natomiast wartość jest ujemna (przeważają ujemne różnice kursowe), to ta kwota jest przypisana kosztom finansowym. Zmiana kursów może wpływać na wartość początkową środków trwałych W wybranych przypadkach skutki wyceny operacji walutowych, zamiast zostać odniesione w wynik finansowy, wpływają na inną pozycję bilansu. Przykładem takiej sytuacji jest kredyt w walucie obcej zaciągnięty na realizację inwestycji w środki trwałe. Jeżeli na dzień bilansowy projekt nie został zrealizowany, to różnice kursowe z wyceny kredytu są odnoszone na wartość środka trwałego w budowie (podobnie jak odsetki od tego kredytu). – Czym są różnice kursowe? Jak należy je prawidłowo ustalić i księgować? Metoda bilansowa czy metoda podatkowa? Odpowiedzi na te pytania oraz kilka innych ciekawych faktów na temat różnic kursowych znajdziesz w artykule poniżej. Jak powstają różnice kursowe? Krajowe prawo nakłada na podatników obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych w polskich złotych. Przy transakcjach oraz zdarzeniach gospodarczych w walutach obcych konieczna jest wycena aktywów, pasywów, przychodów oraz kosztów po kursach odpowiednio uregulowanych przepisami. W wyniku zapłaty za zobowiązania lub należności bądź wyceny bilansowej powstają różnice kursowe. Do prawidłowej wyceny zdarzeń gospodarczych zastosowanie mają przepisy prawa bilansowego, podatkowego oraz Międzynarodowe Standardy Rachunkowości. Ważne! Wybór drugiej z powyższych metod wyceny nakłada na podatnika obowiązek zawiadomienia właściwego naczelnika urzędu skarbowego, w przewidzianym do tego terminie. Różnice kursowe zrealizowane i niezrealizowane Różnice kursowe zrealizowane powstają w chwili uregulowania rozrachunków, sprzedaży środków pieniężnych, udziałów. Różnice kursowe niezrealizowane powstają natomiast przy wycenie bilansowej niezapłaconych należności i zobowiązań. Jak prawidłowo ustalić różnice kursowe? Różnice kursowe ustala się zgodnie z art. 30 ust. 1 i 2 Ustawy o rachunkowości. Zgodnie z ustawą wyceniamy wszystkie bieżące zdarzenia, które mają miejsce podczas okresu obrachunkowego. Ponadto przynajmniej raz w tym okresie dokonujemy wyceny bilansowej. Wycena zdarzeń gospodarczych w ciągu roku Wyrażone w walutach obcych operacje gospodarcze ujmuje się w księgach rachunkowych na dzień ich przeprowadzenia po kursie: faktycznie zastosowanym w tym dniu, wynikającym z charakteru operacji, w przypadku sprzedaży lub kupna walut oraz zapłaty należności lub zobowiązań; średnim ogłoszonym dla danej waluty przez Narodowy Bank Polski z dnia poprzedzającego ten dzień w przypadku zapłaty należności lub zobowiązań, jeżeli nie jest zasadne zastosowanie kursu, o którym mowa powyżej, a także w przypadku pozostałych operacji. Wycena bilansowa Nie rzadziej niż na dzień bilansowy wycenia się wyrażone w walutach obcych: składniki aktywów i pasywów po obowiązującym na ten dzień średnim kursie ogłoszonym dla danej waluty przez Narodowy Bank Polski, gotówkę znajdującą się w jednostkach prowadzących kupno i sprzedaż walut obcych po kursie, po którym nastąpił jej zakup, jednak w wysokości nie wyższej od średniego kursu ogłoszonego na dzień wyceny dla danej waluty przez Narodowy Bank Polski. Jakie stosujemy metody rozliczania różnic kursowych? Dla celów podatkowych istnieją dwie metody ustalania różnic kursowych: metoda podatkowa - w rachunku podatkowym uwzględniane są tylko różnice kursowe zrealizowane, metoda bilansowa - wszystkie różnice kursowe (zrealizowane i niezrealizowane) uwzględnia się w rachunku podatkowym. Podatnicy prowadzący księgi rachunkowe mają możliwość wyboru stosowanej metody. Natomiast podatnicy rozliczający podatek na zasadach ogólnych (prowadzący księgę przychodów i rozchodów oraz rozliczający się w ramach ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych) nie mają takiego wyboru - jedyną opcją jest metoda podatkowa. Na podstawie art. 24c ustawy o i ustawy o różnice kursowe dodatnie zwiększają przychody, a różnice ujemne zwiększają koszty. Zgodnie z Ustawą o rachunkowości różnice kursowe dodatnie zwiększają Przychody finansowe- konto 750-1, a różnice kursowe ujemne zwiększają Koszty finansowe- konto 751-1. Różnice kursowe w uzasadnionych przypadkach zaliczane są do kosztu wytworzenia produktów lub ceny nabycia towarów, a także ceny nabycia lub kosztu wytworzenia środków trwałych, środków trwałych w budowie lub wartości niematerialnych i prawnych - art. 30 ust 4 Ustawy o rachunkowości. Natomiast w metodzie podatkowej różnice kursowe niezrealizowane nie są uznawane odpowiednio za koszt i przychód podatkowy. Wskazane jest, aby takie różnice kursowe księgować na kontach niestanowiących kosztów i przychodów podatkowych. Na przykład “Przychód finansowy PNP” - konto 752-1 i “Koszty finasowe NKUP” - konto 753-1. Przykład 1. Firma na 31 lipca 2017 posiada rozrachunki: należności 2000 EUR z dnia 20 czerwca 2017 wycenione po średnim kursie NBP z dnia roboczego poprzedzającego wystawienie faktury, czyli 19-06-2017 tabela 116/A/NBP/2017 4,2112 2000 EUR x 4,2112 = 8422,40 zł, zobowiązania 1000 EUR z dnia 20 czerwca 2017 wycenione po średnim kursie NBP z dnia roboczego poprzedzającego wystawienie faktury, czyli 19-06-2017 tabela 116/A/NBP/2017 4,2112 1000 EUR x 4,2112 = 4211,20 zł. Na 31 lipca 2017 dokonano wyceny bilansowej należności i zobowiązań po kursie NBP z dnia wykonania wyceny. Tabela 146/A/NBP/2017 kurs 4,2545 należności 2000 EUR x 4,2545 = 8509 zł zobowiązania 1000 EUR x 4,2545 = 4254,50 zł Powstałe z wyceny bilansowej różnice kursowe: dla należności 86,60 zł dodatnia różnica kursowa dla zobowiązań 43,30 zł ujemna różnica kursowa Księgowanie Kilka faktów na temat metod ustalania różnic kursowych w księgach rachunkowych Metoda bilansowa Metoda podatkowa Jakie obowiązki? - obowiązek poddawania badaniu sprawozdania finansowego przez biegłego rewidenta w okresie stosowania metody oraz przez okres nie krótszy niż 3 lata, - zawiadomienie w formie pisemnej naczelnika urzędu skarbowego o wybranej metodzie w terminie do końca pierwszego miesiąca roku podatkowego. Przy rozpoczęciu działalności w terminie do 30 dni od daty rozpoczęcia. Brak spełnienia warunków oraz zgłoszenia do urzędu skarbowego. Podstawa prawna art 14b ust. 4 ustawy o art. 9b ust. 3 ustawy o Jak stosować? Do przychodów i kosztów podatkowych zalicza się różnice kursowe z tytułu: - transakcji walutowych - z wyceny składników aktywów i pasywów w walucie obcej - wyceny bilansowej. Wycenę bilansową przeprowadza się w wybranych terminach i stosuje przez cały okres obrachunkowy. Terminy wynikające z ustawy : - na ostatni dzień miesiąca i ostatni dzień roku podatkowego lub - na ostatni dzień kwartału i ostatni dzień roku podatkowego lub - na ostatni dzień roku podatkowego. Do przychodów i kosztów podatkowych zalicza się różnice kursowe z tytułu: - otrzymania przychodu w walucie obcej, - zapłaty kosztu w walucie obcej, - wpływu lub wypływu środków pieniężnych lub wartości pieniężnych, - zwrotu kredytu lub pożyczki walutowej, - spłaty kredytu lub pożyczki walutowej. Wszelkie inne różnice powstałe np. z wyceny bilansowej, nie są ani kosztem, ani przychodem podatkowym. Podstawa prawna art. 14b ust. 4 ustawy o art. 9b ust. 2 ustawy o art. 24c ust. 2 i 3 ustawy o ust. 2 i 3 ustawy o Różnice kursowe a VAT W sytuacji gdy polski kontrahent wystawia fakturę polskiemu kontrahentowi w walucie obcej, wyceniając fakturę, wylicza się różnice kursowe od kwoty brutto. Tym samym od wartości netto i VAT. Całość różnicy kursowej jest kosztem lub przychodem podatkowym Różnice kursowe od wartości netto będą kosztem lub przychodem podatkowym. Natomiast od wielkości kwoty VAT już nie, ponieważ przychód i koszt ustalany jest od wielkości w kwocie netto. Przykład 2. Firma posiada zobowiązania do klienta krajowego w walucie EUR. Różnice kursowe do celów podatkowych rozlicza metodą podatkową. Faktura VAT 1000 Euro netto + 230 Euro VAT wystawiona dnia 5 lipca 2017 po średnim kursie NBP z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktury ( r.) 4,2428 1000 EUR x 4,2428 = 4242,80 zł 230 EUR x 4,2428 = 975,84 zł zapłata miała miejsce 21 lipca 2017 po kursie zakupu 4,2311 1000 EUR x 4,2311 = 4231,10 zł 230 EUR x 4,2311 = 973,15 zł W wyniku zapłaty powstały różnice kursowe: od kwoty netto 11,70 zł od kwoty VAT 2,69 zł Księgowanie Na koniec roku w księgach rachunkowych figurują dodatnie różnice kursowe ujęte jako przychody finansowe i ujemne ujęte jako koszty finansowe. Jak zaprezentować je w rachunku zysków i strat? Czy każdą pozycję z osobna, czy „per saldo”? Różnice kursowe wykazuje się w rachunku zysków i strat „per saldo”, czyli po skompensowaniu ze sobą różnic kursowych dodatnich i ujemnych. Wynika to z art. 42 ust. 3 ustawy o rachunkowości. Wskazuje się w nim, że wynik operacji finansowych stanowi różnicę między przychodami finansowymi, w szczególności z tytułu: Dywidend (udziałów w zyskach) OdsetekZysków ze zbycia oraz aktualizacji wartości inwestycji innych niż wymienione w art. 28 ust. 1 pkt 1a ustawy o rachunkowości (tj. nieruchomości i wartości niematerialnych i prawnych zaliczonych do inwestycji)Nadwyżki dodatnich różnic kursowych nad ujemnymi a kosztami finansowymi, w szczególności z tytułu: OdsetekStrat ze zbycia oraz aktualizacji wartości inwestycji innych niż wymienione w art. 28 ust. 1 pkt 1a ustawy o rachunkowościNadwyżki ujemnych różnic kursowych nad dodatnimi. Zatem różnice kursowe księgowane na koncie „Przychody finansowe” (dodatnie) lub koncie „Koszty finansowe” (ujemne) wykazuje się w rachunku zysków i strat sporządzonym według załącznika nr 1 do ustawy o rachunkowości: 1) gdy występuje nadwyżka dodatnich różnic kursowych nad ujemnymi – w pozycji wariantu kalkulacyjnego lub wariantu porównawczego „Przychody finansowe – inne”, 2) gdy występuje nadwyżka ujemnych różnic kursowych nad dodatnimi – w pozycji wariantu kalkulacyjnego lub wariantu porównawczego „Koszty finansowe – inne”. W Comarch ERP XL można stworzyć szablon RZiS w wariancie porównawczym i kalkulacyjnym. W odpowiedniej pozycji zestawienia wykorzystuje się formułę „choose” pozwalającą na wprowadzenie odpowiedniej wartości. W przedstawionym przykładzie w planie kont widnieją konta: 751-02 Koszty finansowe z tytułu ujemnych różnic kursowych 752-02 Przychody finansowe z tytułu dodatnich różnic kursowych Należy więc zastosować wyrażenie: Dla dodatnich CHOOSE((OCT(‚752-02’)-ODT(‚751-02’))>0,(OCT(‚752-02’)-ODT(‚751-02’)),0) Dla ujemnych CHOOSE((OCT(‚752-02’)-ODT(‚751-02’))>0,0,(OCT(‚752-02’)-ODT(‚751-02’))) Rachunek zysków i strat jest jednym z podstawowych elementów sprawozdania finansowego, a zarazem jednym z najczęściej analizowanych. Dlatego tak ważne jest wyeliminowanie błędów, zarówno tych o charakterze prezentacyjnym, jak i tych dotyczących naruszenia zasad rachunkowości. Poniżej o najczęściej popełnianych błędów oraz ich weryfikacji w rachunku zysków i sporządzaniu rachunku zysków i strat mogą być popełniane błędy, które można podzielić na:· błędy mające wpływ na wielkość wyniku finansowego,· błędy prezentacyjne, które nie mają wpływu na wielkość wyniku błędów mających wpływ na wielkość wyniku finansowego możemy zaliczyć zdarzenia, które naruszają nadrzędne zasady 1. Błędy wpływające na wynik finansowy a zasady rachunkowościNadrzędne zasady rachunkowościWpływ stosowania zasad na wynik finansowyZasada współmierności przychodów i kosztówZasada ta mówi, że w danym okresie na wynik finansowy wpływają zrealizowane w tym okresie przychody i odpowiadające im koszty. Wynika z tego, że koszty, które nie są związane z przychodami uzyskanymi w danym roku, nie powinny być ujmowane w rachunku memoriałuZgodnie z tą zasadą w rachunku wyników należy ujmować wszystkie operacje gospodarcze dotyczące danego roku, niezależnie od tego, czy zostały zapłacone, czy nie. Taka sytuacja występuje w przypadku zaksięgowania faktury sprzedaży w danym okresie, mimo że zapłata nastąpi dopiero w następnym okresie sprawozdawczym. Z niedotrzymaniem zasady memoriału wiąże się często popełniany przez jednostki błąd, polegający na nieuwzględnieniu w wyniku finansowym zamykanego okresu korekt sprzedaży dokonanych już po dniu bilansowym, a dotyczących transakcji dokonanych przed tym ostrożnościWedług tej zasady w wyniku finansowym należy ujmować, bez względu na wysokość, wszelkie: wyłącznie niewątpliwe pozostałe przychody operacyjne i zyski nadzwyczajne, wszystkie poniesione pozostałe koszty operacyjne i straty nadzwyczajne, wszystkie zmniejszenia wartości użytkowej lub handlowej składników aktywów, w tym również dokonywane w postaci odpisów amortyzacyjnych lub umorzeniowych, rezerwy na znane jednostce ryzyko, grożące straty oraz skutki innych zastosowania zasady ostrożności wynika ujmowanie odpisów aktualizujących należności, zapasy, które często trudno jest powiązać z konkretnymi przychodami, a tym samym z zasadą współmierności przychodów i odstępstwo od zasady memoriału, przy zachowaniu zasady ostrożności, ma miejsce w przypadku ujmowania tylko niewątpliwych pozostałych przychodów operacyjnych, zysków nadzwyczajnych, przy jednoczesnym ujęciu wszystkich poniesionych pozostałych kosztów operacyjnych oraz strat prawidłowo sporządzonego rachunku zysków i strat powinny być zachowane wszystkie zasady opisane w tabeli prezentacyjne z kolei polegają na przedstawieniu danych finansowych w innej pozycji rachunku zysków i strat, niż wynika to z przyjętych zasad. Niektóre pozycje wykazuje się bowiem per saldo, a nie w szyku rozwartym, tak jak jest to zaewidencjonowane w księgach rachunkowych. Do przykładowych błędów prezentacyjnych można zaliczyć:· nieprawidłowe podanie okresu, za który został sporządzony rachunek zysków i strat. Należy go zawsze określać datami, np. okres bieżący: od r. do r., i okres poprzedni: od r. do r., nie należy używać sformułowań "rok bieżący", "rok poprzedni" w związku z wysokim stopniem sformalizowania tego dokumentu,· brak wyodrębnienia przychodów i kosztów dotyczących jednostek powiązanych, co często wynika z nieumiejętnej identyfikacji takich jednostek,· nieprawidłową kwalifikację kosztów rodzajowych,· prezentację zysku/straty ze sprzedaży środków trwałych w szyku rozwartym, gdy prawidłowa prezentacja powinna być wykazana per saldo, jako koszt bądź przychód operacyjny, tj. zysk z tytułu rozchodu niefinansowych aktywów trwałych, bądź strata z tytułu rozchodu niefinansowych aktywów trwałych, w zależności od przewagi przychodów na kosztami bądź odwrotnie,· prezentację zysku/straty z różnic kursowych w szyku rozwartym - prawidłowa prezentacja powinna być wykazana per saldo, jako koszt bądź przychód finansowy w zależności od przewagi ujemnych różnic nad dodatnimi bądź odwrotnie,· prezentację odpisów aktualizujących należności, które często wykazywane są w pozycji "Inne koszty operacyjne", a prawidłowo powinny być zaprezentowane w pozycji "Aktualizacja wartości aktywów niefinansowych".Warto pamiętać, że rachunek zysków i strat jest jednym z podstawowych elementów sprawozdania finansowego, a zarazem jednym z najczęściej analizowanych przez czytelników sprawozdań. Dlatego tak ważne jest wyeliminowanie błędów, zarówno tych o charakterze prezentacyjnym, jak i tych dotyczących naruszenia zasad ogólnym pojęciu rachunek zysków i strat składa się z przychodów i odpowiadających im kosztów oraz wyniku PrzychodyPrzychodami ujętymi w sprawozdaniu finansowym powinny być (art. 3 ust. 1 pkt 30 uor):· należne lub otrzymane korzyści ekonomiczne powstałe w okresie sprawozdawczym,· mające wiarygodnie ustaloną wartość,· zwiększające drugostronnie wartość aktywów lub zmniejszające wartość się podstawowymi zasadami rachunkowości, o których wspomniano w tabeli 1, przychody powinny być odpowiednio zaprezentowane w poszczególnych pozycjach rodzajowych przychodów osiągniętych w roku obrotowym, nawet jeżeli zostały zafakturowane odbiorcom z rachunku zysków i strat powinny być one zaprezentowane jako:1. Przychody ze sprzedaży i zrównane z nimi,2. Pozostałe przychody operacyjne,3. Przychody Przychody ze sprzedażyDefinicja przychodów ze sprzedaży zawarta w przepisach ustawy o rachunkowości jest bardzo ogólna. Pośrednio wynika z niej, że za przychód w jednostkach prowadzących działalność gospodarczą przyjmuje się wyrażone w rzeczywistych cenach sprzedaży kwoty należne z tytułu sprzedaży produktów, tj. wyrobów gotowych, robót i usług, towarów i materiałów, z uwzględnieniem dotacji, opustów, rabatów i innych zwiększeń lub zmniejszeń, bez podatku od towarów i usług oraz innych podatków bezpośrednio związanych z do przychodów z działalności gospodarczej zalicza się:1. przychody ze sprzedaży osiągane z podstawowej działalności operacyjnej:· wyrobów gotowych, półproduktów, robót i usług,· towarów, materiałów,2. przychody ze sprzedaży osiągane z pozostałej działalności operacyjnej:· pozostałych składników majątku, np. środków trwałych, wartości niematerialnych i prawnych, inwestycji, papierów księgach jednostki należy ująć wszystkie osiągnięte, przypadające na jej rzecz przychody dotyczące danego roku obrotowego, niezależnie do terminu ich zapłaty. Za przychody wpływające na wynik finansowy przyjmuje się więc kwoty należne od nabywców w kwocie netto, tj. bez VAT należnego, dotyczące danego okresu sprawozdawczego, niezależnie od terminu ich stanowią natomiast przychodu pobrane z góry przedpłaty, zaliczki na poczet dostaw i usług, których wykonanie nastąpi w następnych okresach sprawozdawczych. Tego typu przedpłaty i zaliczki zalicza się do rozliczeń międzyokresowych z dotacji, dopłat i subwencji do cen sprzedaży produktów i towarów otrzymane z budżetu centralnego, samorządowego lub z innych źródeł ewidencjonuje się w księgach rachunkowych na zasadzie kasowej, czyli w okresie rzeczywistego otrzymania środków popełniane błędy przy kwalifikacji i prezentowaniu w rachunku zysków i strat przychodów ze sprzedaży polegają na:a) błędnym ustaleniu momentu powstania przychodu dla celów bilansowych i podatkowych. Ustawa o rachunkowości nie określa momentu uzyskania przychodu. W związku z tym, aby uniknąć rozbieżności pomiędzy zapisami uor a ustawy o podatku dochodowym, przyjmuje się, że jeżeli uor nie zawiera odmiennych szczegółowych postanowień (co ma miejsce w przypadku przychodów z tytułu niezakończonych długoterminowych usług, w tym budowlanych), to za moment powstania przychodu uznaje się moment określony w przepisach myśl przepisów podatkowych za datę powstania przychodu, co do zasady, uważa się dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania przychodów nie zalicza się pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach niewłaściwej kwalifikacji przychodów na przełomie lat obrotowych, np. z tytułu:· wykonania usługi, która została wykonana w 2019 r., natomiast faktura została wystawiona w 2020 r. W praktyce często zdarzają się przypadki, że realizacja usług lub wydanie towaru następuje w jednym miesiącu, a ich fakturowanie w kolejnym. Należy na to zwrócić szczególną uwagę na przełomie różnych lat obrotowych. Jeśli bowiem jednostka gospodarcza wykonała usługę lub wydała towar na rzecz swojego kontrahenta w grudniu 2019 r., a transakcję tę zafakturowała oraz otrzymała zapłatę dopiero np. w styczniu 2020 r., to przychód należy przyporządkować do roku wydania rzeczy lub wykonania usług, czyli do 2019 r.,· rabatów, które udzielone są w nowym roku obrotowym, tj. 2021, a dotyczą sprzedaży zrealizowanej w roku poprzednim, czyli 2020. Rabat należy ująć nie roku, w którym go przyznano, ale w roku, w którym sprzedaż została nieuwzględnieniu w wyniku finansowym zamykanego okresu korekt sprzedaży dokonanych już po dniu bilansowym, a dotyczących transakcji dokonanych przed tym dniem. W praktyce zdarzają się sytuacje, gdy sprzedane towary lub produkty gotowe są zwracane przez klientów. Jest to szczególnie istotne na przełomie roku, gdyż zwrócone towary lub produkty gotowe w roku następnym, tj. 2020, korygują przychody roku, w którym te towary lub produkty gotowe zostały sprzedane, czyli w niewyodrębnieniu przychodów dotyczących jednostek powiązanych - często w następstwie nieumiejętnej identyfikacji takich uniknąć błędów jednostka powinna dokonać weryfikacji przychodów pod kątem:· prawidłowości stosowanych cen sprzedaży z przyjętymi cennikami,· prawidłowości wystawiania faktur VAT w myśl przepisów o VAT (terminy, stawki itp.),· potwierdzeń przez odbiorców faktur korygujących sprzedaż,· ustalenia właściwego momentu powstania przychodu ze sprzedaży,· właściwej kwalifikacji przychodów do poszczególnych lat w celu prawidłowego ustalenia kwotowego poziomu rocznych przychodów bilansowych i podatkowych jednostka powinna dokonać sprawdzenia:· dowodów księgowych ujętych w księgach roku następnego, pod kątem ich zaliczenia do właściwego roku obrotowego i podatkowego, zgodnie z zasadą memoriału,· czy zwroty, opusty i rabaty udzielone co najmniej w dwóch następnych miesiącach po dniu bilansowym nie odnoszą się do roku bilansowego, gdyż powinny pomniejszać przychody roku, którego dotyczą korekty, a nie roku, w którym korekty te zostały Pozostałe przychody operacyjnePozostałe przychody operacyjne nie są związane bezpośrednio z działalnością gospodarczą jednostki i nie dotyczą podstawowego zakresu jej działania. Występują jako pośredni efekt podejmowanych czynności. Cechą charakterystyczną tych przychodów jest duża różnorodność ze względu na szeroki wachlarz możliwości ich spotykane błędy przy ewidencji i prezentowaniu pozostałych przychodów operacyjnych polegają na:a) ujęciu w tej pozycji kwot, które nie są niewątpliwe;b) błędnym ujęciu dotacji otrzymanej na sfinansowanie majątku trwałego jednostki. Często wartość otrzymanej darowizny w postaci środka trwałego, wartości niematerialnej i prawnej ujmowana jest bezpośrednio na koncie księgowym "Pozostałe przychody operacyjne", a następnie prezentowana w rachunku zysków i strat w pozycji o tej samej nazwie. Tymczasem tego typu darowizny należy ująć jako "Rozliczenia międzyokresowe przychodów" prezentowane w pasywach bilansu. Kwoty zaliczone do "Rozliczeń międzyokresowych przychodów" zwiększają stopniowo pozostałe przychody operacyjne, równolegle do odpisów amortyzacyjnych lub umorzeniowych;c) prezentacji rozwiązanych odpisów aktualizujących należności w pozycji "Inne przychody operacyjne", a które powinny być zaprezentowane w pozostałych przychodach operacyjnych w pozycji "Aktualizacja wartości aktywów niefinansowych";d) nieujmowaniu w tej pozycji przychodów z dzierżawy, najmu lub leasingu środków trwałych w jednostkach, których działalnością podstawową nie jest ich wynajem lub leasing;e) nieujęciu nadwyżek różnic inwentaryzacyjnych. Różnice inwentaryzacyjne powinny być ujęte w roku, za który inwentaryzacja została sporządzona. Oznacza to, że jeśli inwentaryzacja została sporządzona w styczniu 2020 r. według stanu na dzień 31 grudnia 2019 r., to nadwyżki inwentaryzacyjne powinny być zaliczone do przychodów 2019 r.;f) nieodpisaniu ujemnej wartości firmy;g) nieodpisaniu raty dotacji, subwencji i dopłat otrzymanych na zakup lub budowę środków trwałych oraz prac uniknąć błędów, jednostka powinna:· zweryfikować czy dokonano sprzedaży, likwidacji niefinansowych aktywów trwałych, tj. środków trwałych, środków trwałych w budowie, wartości niematerialnych prawnych, a także inwestycji w nieruchomości i prawa,· sprawdzić, czy dzierżawa, najm lub leasing środków trwałych dotyczy działalności podstawowej jednostki czy działalności pozostałej,· zweryfikować, czy wynajmowana nieruchomość jest zaliczona do inwestycji,· sprawdzić, czy dokonano odpisania ujemnej wartości firmy,· sprawdzić, czy dokonano odpisania raty dotacji, subwencji i dopłat otrzymanych na zakup lub budowę środków trwałych oraz prac rozwojowych,· sprawdzić, czy nie zostały wniesione do jednostki wkłady niepieniężne w postaci niefinansowych aktywów trwałych,· zweryfikować, czy nie należy rozwiązać uprzednio dokonanych odpisów aktualizujących wartość należności niefinansowych oraz rzeczowych aktywów trwałych i obrotowych,· sprawdzić, czy wystąpiły przedawnione i umorzone zobowiązania (z wyjątkiem zobowiązań o charakterze publicznoprawnym, nieobciążających kosztów oraz zobowiązań finansowych),· sprawdzić, czy nie ustały przyczyny utworzenia we wcześniejszych okresach rezerw na przyszłe zobowiązania,· zweryfikować, czy jednostka otrzymała odszkodowania, darowizny, inne składniki majątkowe, dotacje, subwencje lub dopłaty (otrzymane na inne cele niż dopłaty do cen sprzedaży, nabycia lub wytworzenia środków trwałych, środków trwałych w budowie albo wartości niematerialnych i prawnych),· sprawdzić, czy ujęto nadwyżki Przychody finansowePrzychody finansowe wiążą się z działalnością inwestycyjną oraz finansową jednostki najczęściej popełnianych błędów w tym obszarze można wymienić:a) nienaliczanie odsetek od lokat krótko- i długoterminowych (z wyjątkiem odsetek od środków ZFŚS oraz ZFRON, które zwiększają te fundusze),b) nienaliczenie odsetek od udzielonych pożyczek oraz odsetek za zwłokę w zapłacie należności,c) brak wyodrębnienia przychodów dotyczących jednostek powiązanych - często w następstwie nieumiejętnej identyfikacji takich jednostek,d) prezentację zysku z różnic kursowych w szyku rozwartym (pełnej wartości przychodów różnic kursowych) - prawidłowa prezentacja polega na wykazaniu ich per saldo, jako przychód finansowy w przypadku przewagi dodatnich różnic nad ujemnymi,e) prezentację całości dodatnich różnic kursowych w przychodach finansowych, nawet tych, które dotyczą budowy środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych (te różnice kursowe powinny być uwzględnione w kosztach budowy środków trwałych lub cenie nabycia środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych), a nie bezpośrednio w rachunku zysków i strat,f) brak ujęcia należnych jednostce dywidend z tytułu posiadania akcji i udziałów,g) brak ujęcia przywrócenia uprzednio utraconej wartości długoterminowych aktywów finansowych na skutek ustania przyczyny powodującej trwałą utratę ich wartości,h) brak ujęcia wzrostu wartości krótkoterminowych aktywów finansowych wycenianych w cenie rynkowej,Aby uniknąć tych błędów, jednostka powinna:· zweryfikować, czy nastąpiła sprzedaż aktywów finansowych (długoterminowych i krótkoterminowych),· zweryfikować, czy należne są jednostce dywidendy z tytułu posiadania akcji i udziałów,· sprawdzić, czy nastąpiło przywrócenie uprzednio utraconej wartości długoterminowych aktywów finansowych na skutek ustania przyczyny powodującej trwałą utratę ich wartości,· sprawdzić wartości krótkoterminowych aktywów finansowych wycenianych w cenie rynkowej na dzień bilansowy,· sprawdzić kompletność naliczenia odsetek od udzielonych pożyczek oraz odsetek za zwłokę w zapłacie należności poprzez analizę wszystkich umów pożyczek i przeterminowanych należności,· sprawdzić, czy naliczone odsetki od lokat i rachunków bankowych nie dotyczą środków ZFŚS oraz ZFRON, które zwiększają te fundusze,· sprawdzić, czy jednostce nie przysługują dyskonta od weksli i czeków obcych oraz papierów wartościowych,· zweryfikować, czy dodatnie różnice kursowe nie powinny być uwzględnione w kosztach budowy środków trwałych lub cenie nabycia środków trwałych i wartości niematerialnych i KosztyKoszty zostały zdefiniowane w ustawie o rachunkowości jako uprawdopodobnione zmniejszenia w okresie sprawozdawczym korzyści ekonomicznych, o wiarygodnie określonej wartości, w formie:· zmniejszenia wartości aktywów,· zwiększenia wartości zobowiązań i rezerw,które doprowadzą do zmniejszenia kapitału własnego lub zwiększenia jego niedoboru w inny sposób niż wycofanie środków przez udziałowców lub w trakcie prowadzenia działalności gospodarczej ponoszą koszty na trzy rodzaje działalności:· koszty działalności operacyjnej (podstawowej) - są to koszty związane z działalnością jednostki. Ewidencjonowane są na kontach "Koszty rodzajowe" i/lub koszty według funkcji,· koszty pozostałej działalności operacyjnej - koszty związane pośrednio z działalnością operacyjną (podstawową) jednostki. Ewidencjonowane są na koncie "Pozostałe koszty operacyjne",· koszty działalności finansowej - koszty poniesione w związku z prowadzoną działalnością finansową jednostki. Ewidencjonowane są na koncie "Koszty finansowe".Ujęte w rachunku zysków i strat koszty powinny (art. 3 ust. 1 pkt 31-33, art. 34b i art. 34c uor):· mieć bezpośredni bądź pośredni związek z przychodami,· być współmierne do przychodów lub innych korzyści w sprawozdaniu finansowym powinny być ujęte koszty, które nie kwalifikują się do ich aktywowania, tj. koszty niewykorzystanych zdolności produkcyjnych, koszty zwykłego magazynowania, koszty ogólnego zarządu, koszty zwrócić uwagę, że jednostki małe mogą, przy obliczaniu kosztu wytworzenia produktu, do kosztów bezpośrednich doliczyć koszty pośrednie związane z wytworzeniem tego produktu, niezależnie od poziomu wykorzystania zdolności produkcyjnych. Ustalony w ten sposób koszt wytworzenia nie może być wyższy od możliwej do uzyskania ceny sprzedaży rachunku zysków i strat koszty prezentowane są w podziale na:1. Koszty działalności operacyjnej,2. Pozostałe koszty operacyjne,3. Koszty Koszty działalności operacyjnejEwidencja i rozliczanie kosztów działalności operacyjnej mogą być prowadzone:· tylko według rodzajów - polega to na bieżącym księgowaniu wszystkich poniesionych kosztów działalności operacyjnej na podstawie dokumentów źródłowych wyłącznie na odpowiednie konta zespołu 4,· w układzie funkcjonalnym - koszty gromadzone są na odpowiednich kontach zespołu spotykane błędy w obszarze kosztów działalności operacyjnej to:a) niepoprawna kwalifikacja kosztów do poszczególnych ich rodzajów,b) nieprawidłowe i niekompletne księgowanie wynagrodzeń z tytułu umów o pracę, wynagrodzeń z tytułu umów cywilno-prawnych - wynagrodzenia te powinny być ujęte za okres, którego dotyczą, niezależnie od daty ich wypłaty, co oznacza, że wynagrodzenia wypłacone w styczniu za grudzień powinny być zaksięgowane do grudnia,· składek ZUS - tak jak w przypadku wynagrodzeń składki ZUS powinny być zaksięgowanie w okresie, za który są naliczane,c) błędne naliczanie kwot podatku bieżącego - przy podatku bieżącym szczególne znaczenie ma prawidłowa kwalifikacja przychodów i kosztów pod względem podatkowym,d) błędne wykazanie lub niewykazanie podatku odroczonego - nieprawidłowe naliczenie lub brak naliczania aktywa i rezerwy z tytułu odroczonego podatku dochodowego przez jednostki będące podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych, pomimo ustawowego obowiązku ich tworzenia,e) brak wyodrębnienia kosztów dotyczących jednostek powiązanych - często w następstwie nieumiejętnej identyfikacji takich koszty, jednostka powinna sprawdzić dokumenty ujęte w księgach (zarówno roku zamykanego, jak i następnego) pod kątem ich zaliczenia do właściwego roku bilansowego i podatkowego, zgodnie z zasadą memoriału. W tym celu należy dokonać porównania zapisów na kontach z dokumentami źródłowymi, np. jak w przypadku przychodów jednostka powinna wyodrębnić z ewidencji księgowej i pozaksięgowej koszty dla celów podatku (z deklaracjami) powinna także podlegać prawidłowość naliczenia w koszty:· opłaty produktowej,· innych opłat wynikających ze specyfiki firmy,· innych podatków, np. od nieruchomości koniec roku obrotowego jednostka powinna także dokonać weryfikacji prawidłowości kalkulacji kosztów wytworzenia produktów oraz współmierności wartości sprzedanych towarów i materiałów do sprzedanych Pozostałe koszty operacyjnePozostałe koszty operacyjne są to koszty związane pośrednio z działalnością operacyjną jednostki. Są one symetryczne względem pozostałych przychodów spotykane błędy przy ewidencji i prezentowaniu pozostałych kosztów operacyjnych polegają na:a) prezentacji straty ze sprzedaży środków trwałych w szyku rozwartym - prawidłowa prezentacja polega na wykazaniu ich per saldo, jako koszt operacyjny, tj. strata z tytułu rozchodu niefinansowych aktywów trwałych,b) ewidencji wydatków związanych z utrzymaniem nieruchomości oraz wartości niematerialnych i prawnych zaliczanych do inwestycji w kosztach rodzajowych, podczas gdy powinny być ujęte w pozostałych kosztach operacyjnych,c) braku odpisania należności przedawnionych, umorzonych i nieściągalnych,d) nieutworzeniu rezerw na pewne lub prawdopodobne straty z operacji gospodarczych, z wyjątkiem rezerw związanych z operacjami finansowymi,e) nieutworzeniu odpisów aktualizujących wartość niefinansowych aktywów trwałych i obrotowych,f) niezaksięgowaniu kosztów odszkodowań, kar i grzywien,g) braku ujęcia nieodpłatnego przekazania aktywów, w tym w drodze darowizny,h) braku odpisania kosztów prac badawczych i rozwojowych zakończonych niepowodzeniem,i) braku ewidencji wniesienia w formie aportu niefinansowych aktywów uniknąć tych błędów, jednostka powinna:· zweryfikować, czy ponosiła koszty związane z utrzymaniem obiektów działalności socjalnej i służących rehabilitacji osób niepełnosprawnych - koszty te nie powinny obciążać funduszy ZFŚS ani PFRON. Powinny obciążać konto "Pozostałe koszty operacyjne",· sprawdzić, czy ze zbycia środków trwałych, środków trwałych w budowie, wartości niematerialnych i prawnych, a także nieruchomości oraz praw zaliczonych do inwestycji powstała strata, gdyż pozycje te wykazuje się per saldo,· sprawdzić, czy poniesione koszty były związane z utrzymaniem nieruchomości oraz wartości niematerialnych i prawnych zaliczanych do inwestycji, w innym przypadku koszty te zalicza się do kosztów rodzajowych,· zweryfikować, czy występują w księgach rachunkowych należności przedawnione, umorzone i nieściągalne, a jeśli tak, to czy je odpisano,· sprawdzić, czy istnieje potrzeba utworzenia rezerw na pewne lub prawdopodobne straty z operacji gospodarczych, z wyjątkiem rezerw związanych z operacjami finansowymi,· zweryfikować, czy istnieją przesłanki utworzenia odpisów aktualizujących wartość niefinansowych aktywów trwałych i obrotowych,· sprawdzić, czy w księgach rachunkowych zaewidencjonowane są koszty odszkodowań, kar i grzywien,· sprawdzić, czy jednostka poniosła koszty związane z nieodpłatnym przekazaniem aktywów, w tym w drodze darowizny,· zweryfikować, czy odpisano koszty prac badawczych i rozwojowych zakończonych niepowodzeniem,· zweryfikować, czy dokonano wniesienia w formie aportu niefinansowych aktywów trwałych do innej Koszty finansoweKoszty finansowe wiążą się z działalnością inwestycyjną oraz finansową jednostki spotykane błędy przy ewidencji i prezentowaniu kosztów finansowych polegają na:a) prezentacji strat z różnic kursowych w szyku rozwartym (pełnej wartości kosztów różnic kursowych) - prawidłowa prezentacja powinna być wykazana per saldo, jako koszt finansowy w przypadku przewagi ujemnych różnic nad dodatnimi,b) prezentacji całości ujemnych różnic kursowych w kosztach finansowych, nawet tych, które dotyczą budowy środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych. Te różnice kursowe powinny być uwzględnione w kosztach budowy środków trwałych lub cenie nabycia środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, a nie bezpośrednio w rachunku zysków i strat,c) niewykazaniu wartości ewidencyjnej aktywów finansowych (także wierzytelności) wniesionych do innej jednostki jako aport,d) nieujawnieniu dopłat należnych, względnie wniesionych przez udziałowców spółek z braku ujęcia straty powstałej w wyniku likwidacji spółki, w której jednostka ma udziały,f) niezaewidencjonowaniu odsetek i dyskonta od wyemitowanych przez jednostkę obligacji,g) braku ujęcia dyskonta przy sprzedaży obcych czeków, weksli i papierów wartościowych,h) nienaliczeniu odsetek z tytułu zwłoki w zapłacie,i) nietworzeniu rezerw na pewne lub prawdopodobne straty z tytułu operacji finansowych będących w toku,j) braku dokonania odpisów z tytułu aktualizacji wyceny aktywów finansowych (w tym należności zaliczonych do aktywów finansowych).Aby uniknąć tych błędów, jednostka powinna sprawdzić i zweryfikować, czy:· dokonała sprzedaży aktywów finansowych, tj. udziałów, akcji i innych papierów wartościowych,· wniosła do innej jednostki jako aport aktywa finansowe, także wierzytelności,· wystąpił obowiązek dopłat przez udziałowców spółek z powstały straty w wyniku likwidacji spółki, w której jednostka ma udziały,· prawidłowo zostały naliczone i ujęte odsetki oraz prowizje od zaciągniętych kredytów i pożyczek, jeżeli nie dotyczą środków trwałych w budowie lub zakupu środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,· należy naliczyć odsetki i dyskonto od wyemitowanych przez jednostkę obligacji,· wystąpiło dyskonto przy sprzedaży obcych czeków, weksli i papierów wartościowych,· dokonywała zapłat z opóźnieniem i czy istnieje ryzyko zapłaty odsetek z tytułu zwłoki w zapłacie,· wystąpiły opłaty dodatkowe z tytułu leasingu finansowego,· zasadne jest tworzenie rezerwy na pewne lub prawdopodobne straty z tytułu operacji finansowych będących w toku,· zasadne jest tworzenie odpisów z tytułu aktualizacji wyceny aktywów finansowych, w tym należności zaliczonych do aktywów finansowych,· wystąpiła nadwyżka dodatnich różnic kursowych nad Wynik finansowyW ustawie o rachunkowości wymieniono elementy składające się na wynik finansowy netto, którymi są:1. wynik działalności operacyjnej, w tym z tytułu pozostałych przychodów i kosztów operacyjnych,2. wynik operacji finansowych,3. obowiązkowe obciążenia wyniku finansowego z tytułu podatku dochodowego, którego podatnikiem jest jednostka, i płatności z nim zrównanych, na podstawie odrębnych działalności operacyjnej stanowi różnicę między:· przychodami netto ze sprzedaży produktów, towarów i materiałów, z uwzględnieniem dotacji, opustów, rabatów i innych zwiększeń lub zmniejszeń, bez podatku od towarów i usług oraz innych podatków bezpośrednio związanych z obrotem, oraz pozostałymi przychodami operacyjnymi a· wartością sprzedanych produktów, towarów i materiałów wycenionych w kosztach wytworzenia albo cenach nabycia, albo zakupu, powiększoną o całość poniesionych od początku roku obrotowego kosztów ogólnych zarządu, sprzedaży produktów, towarów i materiałów oraz pozostałych kosztów operacji finansowych stanowi różnicę między:· przychodami finansowymi, w szczególności z tytułu dywidend (udziałów w zyskach), odsetek, zysków ze zbycia oraz aktualizacji wartości inwestycji, nadwyżki dodatnich różnic kursowych nad ujemnymi, a· kosztami finansowymi, w szczególności z tytułu odsetek, strat ze zbycia oraz aktualizacji wartości inwestycji, nadwyżki ujemnych różnic kursowych nad obciążenia wyniku finansowego z tytułu podatku dochodowego to wyliczona wartość podatku dochodowego, który jako przedostatni element rachunku zysków i strat obciąża wynik brutto jednostki. Występuje on tylko w jednostkach zobowiązanych do płacenia podatku dochodowego od osób prawnych. Podatek dochodowy składa się z dwóch części, z części bieżącej oraz części odroczonej. Część bieżąca dotyczy wyliczonego podatku dochodowego od osób prawnych należnego za bieżący rok obrotowy. Część odroczona oznacza różnicę pomiędzy stanem rezerw i aktywów z tytułu podatku odroczonego na koniec i na początek okresu spotykane błędy przy ustalaniu wyniku finansowego polegają na:a) niewłaściwej prezentacji zysku/straty ze sprzedaży środków trwałych w szyku rozwartym - powinny być wykazane per saldo,b) nieprawidłowym wykazywaniu różnic kursowych w szyku rozwartym - właściwa prezentacja polega na wykazaniu ich per saldo, jako koszt bądź przychód finansowy w zależności od przewagi ujemnych różnic nad dodatnimi bądź odwrotnie,c) nieprawidłowym ustaleniu podatku dochodowego do zapłaty w związku z błędnym ustaleniem przychodów i kosztów podatkowych,d) błędnym ustaleniu podatku odroczonego w związku z niepoprawnym ustaleniem różnic błędów przy ustalaniu wyniku finansowego sprzyja:· weryfikacja wszelkich zdarzeń gospodarczych, jakie miały miejsce w jednostce w ciągu całego roku, i czy mają one swoje odzwierciedlenie w księgach rachunkowych,· weryfikacja kont księgowych pod kątem nierozliczonych sald. Istnieje bowiem możliwość pojawienia się błędnych księgowań, dlatego wszelkie nierozliczone salda należy przeanalizować,· sprawdzenie dostępnych dokumentów zewnętrznych, np. otrzymanych potwierdzeń sald itp. - czy wartości w nich figurujące są zgodne z danymi z ksiąg rachunkowych jednostki prawna:· pkt. 30-33, art. 7 ust. 1, art. 28 art. 41 ust. 1 pkt 1-2, art. 42 ust. 2, art. 54 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości

dodatnie różnice kursowe w rachunku zysków i strat